این عامل بر اساس دیدگاه مالی رفتاری است که "سرمایه‌گذاران نسبت به اطلاعات پیوسته واکنش کمتری نشان می‌دهند". نویسنده بر این باور است که سرمایه‌گذاران نسبت به تغییرات مکرر اما کوچک قیمت سهام با تداوم قوی واکنش کمتری نشان می‌دهند، اما نسبت به چند تغییر قیمت سهام اما قابل توجه، حساس‌تر هستند. بنابراین، هنگامی که بازده تجمعی در 12 ماه گذشته مثبت باشد (یعنی $PRET$ مثبت باشد)، اگر نسبت روزهای معاملاتی نزولی بیشتر از نسبت روزهای معاملاتی صعودی باشد (یعنی $%neg > %pos$)، به این معنی است که بازار در طول افزایش، کاهش‌های کوچک بسیاری را تجربه کرده است و تداوم اطلاعات قوی است. سپس مقدار این عامل منفی است و بازده آتی مورد انتظار کمتر خواهد بود. برعکس، اگر بازده تجمعی در 12 ماه گذشته مثبت باشد، و نسبت روزهای معاملاتی صعودی بیشتر از نسبت روزهای معاملاتی نزولی باشد، مقدار این عامل مثبت است و بازده آتی مورد انتظار بیشتر خواهد بود. برعکس، هنگامی که بازده تجمعی در 12 ماه گذشته منفی باشد، منطق برعکس است. بنابراین، هر چه عامل بالاتر باشد، سازگاری بین جهت بازده و جهت نسبت روزهای معاملاتی صعودی و نزولی بیشتر است و بازده آتی مورد انتظار بالاتر است. این عامل عمدتاً سازگاری روند بازده را به تصویر می‌کشد و می‌تواند برای اندازه‌گیری قدرت اثر مومنتوم بازار استفاده شود. لازم به ذکر است که این عامل مستقیماً مومنتوم را اندازه‌گیری نمی‌کند، بلکه سازگاری بین مومنتوم بازده و تداوم اطلاعات را اندازه‌گیری می‌کند. هرچه مقدار مطلق کمتر باشد، تداوم اطلاعات قوی‌تر است، که به طور غیرمستقیم نشان می‌دهد که واکنش بازار به تغییرات قیمت سهام ضعیف‌تر است و بالعکس.