این عامل، میزان انحراف سودآوری فعلی یک شرکت را از سودآوری تاریخی آن با محاسبه امتیاز Z سود عملیاتی اندازه گیری می کند. مقدار مثبت نشان می دهد که سودآوری فعلی بالاتر از میانگین تاریخی است، در حالی که مقدار منفی نشان دهنده عکس آن است. استانداردسازی، سودآوری را بین شرکت های مختلف قابل مقایسه می کند، در حالی که روند تاریخی سودآوری یک شرکت را نیز حذف می کند و بیشتر بر تغییرات کوتاه مدت در سودآوری تمرکز می کند. لازم به ذکر است که این عامل اساساً یک شاخص نسبی است که به داده های سود تاریخی خود شرکت متکی است، بنابراین ممکن است مستقیماً بین صنایع مختلف قابل مقایسه نباشد. معمولاً لازم است قبل از استفاده، آن را با میانگین صنعت ترکیب کرده یا استانداردسازی را در داخل صنعت انجام دهید. علاوه بر این، اثربخشی این عامل به بازه زمانی انتخاب شده T بستگی دارد. یک بازه زمانی خیلی کوتاه ممکن است منجر به نویز بیش از حد شود و یک بازه زمانی خیلی طولانی ممکن است تغییرات کوتاه مدت در سودآوری را ثبت نکند.