در اینجا:

• :

  بازده دارایی i در زمان t، که معمولاً از داده های بازده ماهانه استفاده می شود.

• :

  عرض از مبدأ دارایی i که نشان دهنده بخشی از بازده است که توسط مدل قابل توضیح نیست و می توان آن را به عنوان بازده خاص دارایی در نظر گرفت.

• :

  حساسیت دارایی i نسبت به صرف ریسک بازار (RMRF) که میزان قرار گرفتن دارایی در معرض ریسک کلی بازار، یعنی بتای بازار را اندازه گیری می کند.

• :

  صرف ریسک بازار در زمان t، که معمولاً نرخ بازده بازار منهای نرخ بدون ریسک است.

• :

  حساسیت دارایی i نسبت به صرف اندازه (SMB) که میزان قرار گرفتن دارایی در معرض ریسک اندازه، یعنی مقدار بتای عامل اندازه را اندازه گیری می کند.

• :

  صرف اندازه در زمان t که معمولاً بازده سهام شرکت های کوچک منهای بازده سهام شرکت های بزرگ است.

• :

  حساسیت دارایی i نسبت به صرف ارزش (HML) که میزان قرار گرفتن دارایی در معرض ریسک ارزش، یعنی بتای عامل ارزش را اندازه گیری می کند.

• :

  صرف ارزش در زمان t که معمولاً بازده سهام با نسبت ارزش دفتری به بازار بالا منهای بازده سهام با نسبت ارزش دفتری به بازار پایین است.

• :

  پسماند دارایی i در زمان t که نشان دهنده بخشی از بازده خاص است که توسط مدل سه عاملی فاما-فرنچ قابل توضیح نیست و می تواند به عنوان بازده منحصر به فرد سهام در نظر گرفته شود.

• :

  میانگین پسماندها از T-12 تا T-2 برای محاسبه انحراف معیار بازده پسماند استفاده می شود.

• :

  مجموع بازده های پسماند دارایی i از T-12 تا T-2، که نشان دهنده مومنتوم تجمعی بازده های پسماند در 11 ماه گذشته است.

• :

  انحراف معیار بازده پسماند دارایی i از T-12 تا T-2 است که برای استاندارد کردن مومنتوم پسماند استفاده می شود تا از تأثیر نوسانات بر مقدار عامل جلوگیری شود. مخرج به جای 11 بر 10 تقسیم می شود زیرا در اینجا به جای انحراف معیار جامعه از انحراف معیار نمونه استفاده می شود. درجه آزادی n-1 است و حجم نمونه 11 است، بنابراین بر 10 تقسیم می شود.