ضریب پایداری درآمد $\phi_{1,j}$ یک شاخص کلیدی است. هرچه مقدار آن بیشتر باشد، پایداری درآمدهای شرکت قوی تر است، یعنی خودهمبستگی درآمدها بیشتر است. هنگامی که $\phi_{1,j}$ نزدیک به 1 باشد، به این معنی است که شرکت از درجه بالایی از سودآوری پایدار برخوردار است و سطح درآمد دوره فعلی می تواند سطح درآمد دوره بعدی را بهتر پیش بینی کند، که عموماً به عنوان بازتابی از کیفیت بالای درآمد در نظر گرفته می شود. برعکس، هنگامی که $\phi_{1,j}$ نزدیک به 0 باشد، به این معنی است که درآمدهای شرکت به شدت متغیر است، پایداری کمتری دارد و پیش بینی آن دشوار است. این ممکن است نشان دهد که منبع درآمد شرکت ناپایدار است، یا اینکه درآمدها به شدت تحت تأثیر عوامل یکباره قرار می گیرند و در نتیجه سطوح کیفی درآمد پایین می آید. این عامل می تواند در شناسایی شرکت هایی با سودآوری پایدار کمک کند، به سرمایه گذاران در تصمیم گیری های سرمایه گذاری آگاهانه تر یاری رساند و همچنین به مدیریت ریسک و شناسایی شرکت هایی با نوسانات زیاد درآمد کمک کند. در کاربردهای عملی، معمولاً از روش های رگرسیون داده های پانل برای رگرسیون همان شرکت در یک سری زمانی استفاده می شود، یا برای به دست آوردن برآورد قوی تری از ضریب پایداری درآمد، تحلیل رگرسیون بر روی داده های مقطعی انجام می شود. در تجزیه و تحلیل رگرسیون، لازم است به مشکلات احتمالی ناهمسانی و خودهمبستگی توجه شود، که می توان با استفاده از روش های تخمین خطای استاندارد قوی، آنها را تصحیح کرد.