نرخ رشد فصلی دارایی های کل، شاخص مهمی برای سنجش تغییرات در اندازه دارایی های کوتاه مدت شرکت است. این عامل با محاسبه تغییر نسبی در دارایی های کل این فصل و فصل قبل، توانایی شرکت برای گسترش یا انقباض در یک دوره کوتاه را نشان می دهد. تحقیقات آکادمیک نشان داده است که رابطه بین رشد دارایی و بازده سهام ممکن است تحت تأثیر بازه زمانی قرار گیرد: رشد بالای دارایی در یک بازه زمانی طولانی تر (مانند 5 سال) ممکن است منجر به بازده منفی در آینده شود، در حالی که یک بازه زمانی کوتاه تر (مانند فصلی یا سالانه) ممکن است همبستگی مثبتی داشته باشد. این ممکن است به این دلیل باشد که رشد بالای بلندمدت ممکن است با سرمایه‌گذاری بیش از حد یا کاهش کارایی همراه باشد، در حالی که رشد کوتاه‌مدت ممکن است نشان‌دهنده گسترش تهاجمی شرکت و شناخت بازار از چشم‌اندازهای آن باشد. بنابراین، در استراتژی های کمی، تأثیر این عامل باید به طور جامع بر اساس بازه زمانی و عوامل دیگر در نظر گرفته شود.