این عامل، تغییرات سالانه در نسبت بهای تمام شده فروش شرکت در یک فصل را اندازه‌گیری می‌کند و توضیحات دقیق آن به شرح زیر است:

• مقدار مثبت (نرخ رشد سالانه > 0): نشان می‌دهد که نسبت بهای تمام شده فروش در این فصل نسبت به مدت مشابه سال قبل افزایش یافته است. این ممکن است نشان‌دهنده تضعیف کنترل هزینه شرکت یا مواجهه با فشار ناشی از افزایش قیمت مواد اولیه یا هزینه‌های نیروی کار بالادستی باشد. علاوه بر این، ممکن است به دلیل تغییر در ساختار فروش نیز باشد که منجر به افزایش نسبت هزینه شده است.

• مقدار منفی (نرخ رشد سالانه < 0): نشان می‌دهد که نسبت بهای تمام شده فروش در این فصل نسبت به مدت مشابه سال قبل کاهش یافته است. این ممکن است به معنای افزایش توانایی کنترل هزینه شرکت یا بهره‌مندی از صرفه‌جویی در مقیاس، پیشرفت‌های تکنولوژیکی و غیره باشد که منجر به کاهش هزینه‌های فروش واحد می‌شود. همچنین ممکن است به دلیل تغییر در ساختار فروش باشد که منجر به کاهش نسبت هزینه شده است.

• مقدار مطلق نرخ تغییر: مقدار مطلق نرخ تغییر، شدت تغییرات سالانه در نسبت بهای تمام شده فروش شرکت را نشان می‌دهد. هرچه مقدار مطلق بزرگتر باشد، تغییر در ساختار هزینه شرکت آشکارتر است.

سناریوی کاربرد: این عامل می‌تواند برای موارد زیر استفاده شود:

• ارزیابی سودآوری شرکت: تغییرات در نسبت بهای تمام شده فروش مستقیماً بر حاشیه سود ناخالص تأثیر می‌گذارد و بنابراین بر سودآوری شرکت تأثیر می‌گذارد. با پیگیری روند تغییرات این شاخص، سرمایه‌گذاران می‌توانند به‌طور مقدماتی سلامت سودآوری شرکت را قضاوت کنند.
• مقایسه شرکت‌ها در یک صنعت مشابه: مقایسه روند نرخ بهای تمام شده فروش شرکت‌های مختلف در یک صنعت کمک می‌کند تا شرکت‌هایی با مزیت رقابتی بیشتر در کنترل هزینه شناسایی شوند.
• ساخت استراتژی‌های سرمایه‌گذاری کمی: این شاخص به عنوان یک عامل نسبتاً پایدار، اغلب در مدل‌های چند عاملی برای یافتن اهداف سرمایه‌گذاری با مزایای هزینه یا قابلیت‌های بهبود یافته کنترل هزینه استفاده می‌شود.

هشدار ریسک: این شاخص فقط تغییرات سالانه در نرخ بهای تمام شده فروش را نشان می‌دهد و نمی‌تواند به طور مستقل تمام شرایط عملیاتی را توضیح دهد. سرمایه گذاران برای تحلیل جامع اصول شرکت، باید سایر شاخص‌های مالی و اطلاعات صنعت را نیز در نظر بگیرند.