گردش موجودی یک شاخص کلیدی برای سنجش کارایی مدیریت موجودی یک شرکت است. نرخ گردش موجودی بالاتر معمولاً به این معنی است که شرکت قادر است کالاها را به سرعت بفروشد و موجودی های انباشته را کاهش دهد، در نتیجه هزینه های نگهداری و ریسک های استهلاک موجودی را کاهش داده و بازگشت سرمایه را تسریع می بخشد. این معمولاً نشان می دهد که محصولات شرکت از رقابت پذیری بالای بازار و راندمان عملیاتی بالایی برخوردار هستند. با این حال، نرخ گردش موجودی بیش از حد بالا نیز ممکن است به این معنی باشد که شرکت به دلیل موجودی ناکافی فرصت های فروش را از دست بدهد، یا بیش از حد به تامین به موقع متکی باشد، بنابراین با ریسک های بالاتر زنجیره تامین مواجه می شود. نرخ گردش موجودی پایین ممکن است دلالت بر این داشته باشد که فروش شرکت راکد است، موجودی انباشته جدی است و حتی خطر کاهش ارزش موجودی نیز وجود دارد، که نیاز به تجزیه و تحلیل عمیق دلایل و اتخاذ اقدامات اصلاحی متناسب مانند تبلیغات، بهینه سازی مدیریت موجودی و غیره دارد. هنگام تجزیه و تحلیل گردش موجودی، لازم است برای ارزیابی بهتر سطح مدیریت موجودی و شرایط عملیاتی شرکت، ویژگی های صنعت و داده های تاریخی شرکت را با هم مقایسه کرد.