نسبت سود سهامداران به ارزش بازار
factor.formula
فرمول محاسبه سود سهامداران (سناریو 1، با در نظر گرفتن هزینه سرمایه ای نگهداری):
فرمول محاسبه سود سهامداران (سناریو 2، بدون در نظر گرفتن هزینه سرمایه ای نگهداری):
فرمول محاسبه نسبت سود سهامداران به ارزش بازار به صورت زیر است:
در اینجا:
- :
نتایج عملیاتی یک شرکت در یک دوره حسابداری معین، یعنی سود کل پس از کسر هزینه ها، مخارج و مالیات از درآمد.
- :
ارزش کل سهام در گردش یک شرکت که در قیمت سهام فعلی آن ضرب شده است، ارزیابی سرمایه گذاران از ارزش کلی شرکت را منعکس می کند.
- :
هزینه های سرمایه ای لازم برای حفظ ظرفیت تولید و سطوح عملیاتی موجود یک شرکت که معمولاً برای به روز رسانی و نگهداری تجهیزات استفاده می شود.
- :
کاهش ارزش دارایی های ثابت و دارایی های نامشهود به دلیل استفاده یا گذشت زمان است که به عنوان هزینه به طور منظم مطابق با استانداردهای حسابداری به سود یا زیان اعمال می شود.
- :
تعدیلات در مبلغ دفتری یک دارایی، منعکس کننده زیان های احتمالی در ارزش به دلیل کاهش در ارزش بازار یا جریان نقدی آتی مورد انتظار ناکافی است.
- :
هزینه هایی که یک شرکت برای تحقیق و توسعه محصولات جدید، فناوری های جدید و فرآیندهای جدید متحمل می شود، منعکس کننده سرمایه گذاری شرکت در نوآوری است.
- :
هزینه مالیات بر درآمد ناشی از تفاوت های زمانی بین حسابداری و رفتار مالیاتی است که تعدیلی بر هزینه مالیات بر درآمد است و ممکن است در دوره های آتی تحت تاثیر قرار گیرد.
factor.explanation
نسبت سود سهامداران به ارزش بازار یک شاخص مبتنی بر ارزش است که بر اساس مفهوم سود سهامداران بافت بنا شده است. این شاخص با تعدیل سود خالص، حذف موارد غیر نقدی در استانداردهای حسابداری (مانند استهلاک)، بازگرداندن هزینه های در نظر گرفته شده برای توسعه بلندمدت (مانند هزینه های تحقیق و توسعه) و در نظر گرفتن هزینه های سرمایه ای نگهداری (مانند سناریو یک)، توانایی واقعی شرکت در تولید جریان نقدی آزاد را دقیق تر منعکس می کند. در مقایسه با استفاده مستقیم از سود خالص، سود سهامداران می تواند کیفیت سود شرکت را بهتر منعکس کند و از دستکاری احتمالی سود تحت مبنای تعهدی جلوگیری کند. مقایسه سود سهامداران با ارزش بازار شرکت می تواند به طور موثری ارزیابی کند که آیا ارزش شرکت دست کم گرفته شده است یا خیر. هرچه این نسبت بالاتر باشد، سودآوری شرکت نسبت به ارزش بازار قوی تر است و ممکن است ارزش سرمایه گذاری بالاتر باشد. سناریو یک برای شرکت های بالغ با هزینه های سرمایه ای نسبتاً پایدار مناسب تر است. سناریو دو برای شرکت های در حال توسعه سریع با نوسانات زیاد در هزینه های سرمایه ای مناسب تر است. در استفاده واقعی، می توان آن را به طور انعطاف پذیری با توجه به ویژگی های صنعت و مراحل چرخه عمر شرکت های مختلف انتخاب کرد.