این شاخص نسبت سهام سه سهامدار شناور آزاد برتر به کل سهام شناور آزاد را محاسبه می کند و تمرکز سهام شرکت را در سهام قابل معامله نشان می دهد. از این شاخص می توان برای ارزیابی موارد زیر استفاده کرد: nn1. ثبات ساختار سهام: تمرکز سهامداری بالاتر معمولاً به معنای ساختار سهام پایدارتر است، اما ممکن است خطر کنترل توسط سهامدار عمده وجود داشته باشد. nn2. خطر کنترل: اگر یک سهامدار اقلیت اکثریت سهام شناور آزاد را در اختیار داشته باشد، ممکن است منجر به نفوذ بیشتر در تصمیم گیری های شرکت شود و خطر کنترل را ایجاد کند. nn3. نقدینگی بازار: تمرکز بیش از حد سهام ممکن است منجر به کاهش نقدینگی بازار و افزایش نوسانات قیمت سهام شود. nn4. ساختار حاکمیت شرکتی: از این شاخص می توان به عنوان یکی از شاخص های مرجع برای سنجش منطقی بودن ساختار حاکمیت شرکت استفاده کرد. nnاز این شاخص می توان در کنار سایر شاخص های مالی و داده های بازار برای تجزیه و تحلیل جامع تر ارزش سرمایه گذاری و ریسک شرکت استفاده کرد.