نسبت سهامداری سرمایه گذاران نهادی
factor.formula
نسبت سهامداری سرمایه گذاران نهادی:
در فرمول، صورت کسر نشان دهنده تعداد سهام شرکت است که توسط سرمایه گذاران نهادی در پایان دوره گزارشگری نگهداری می شود و مخرج کسر نشان دهنده کل تعداد سهام منتشر شده توسط شرکت در پایان دوره گزارشگری است.
- :
به تعداد کل سهام شرکت که به طور مستقیم یا غیرمستقیم توسط سرمایه گذاران نهادی (شامل اما نه محدود به صندوق ها، شرکت های بیمه، شرکت های اوراق بهادار، QFII و غیره) در پایان دوره گزارشگری نگهداری می شود، اشاره دارد. این داده ها معمولاً از اطلاعات سهامداری سهامداران نهادی که در گزارش های منظم شرکت (مانند گزارش های سالانه، گزارش های نیمه سالانه، گزارش های فصلی) یا داده های سهامداری که توسط بورس منتشر می شود، بدست می آید. لازم به ذکر است که تعریف سرمایه گذاران نهادی ممکن است از منبع داده به منبع داده دیگر متفاوت باشد و نیاز به کالیبره شدن بر اساس شرایط واقعی دارد.
- :
به کل تعداد سهامی که توسط شرکت در پایان دوره گزارشگری منتشر شده است، اشاره دارد. کل سرمایه سهام معمولاً توسط شرکت در گزارش های دوره ای یا اطلاعات عمومی منتشر شده توسط بورس افشا می شود. لازم به ذکر است که کل سرمایه سهام شامل سهام قابل معامله و سهام محدود شده می شود، اما هنگام محاسبه نسبت سهام نهادی، از کل تعداد سهام منتشر شده استفاده می شود.
factor.explanation
نسبت سهام نگهداری شده توسط سرمایه گذاران نهادی، میزان تمایل سرمایه گذاران حرفه ای در بازار به سهام یک شرکت را نشان می دهد. نسبت بالاتر سهام نهادی معمولاً به این معنی است که سرمایه گذاران نهادی اطمینان بیشتری به مبانی شرکت، چشم اندازهای صنعت یا توانایی های مدیریتی دارند. با این حال، باید توجه داشت که هر چه نسبت بالاتر باشد، لزوماً بهتر نیست. نسبت بسیار بالای سهام نهادی ممکن است منجر به افزایش نوسانات قیمت سهام شود، زیرا سرمایه گذاران نهادی معمولاً فرکانس معاملات بالاتری و مقیاس معاملاتی بزرگتری دارند و رفتار آنها ممکن است تأثیر بیشتری بر قیمت سهام داشته باشد. در عین حال، اگر سرمایه گذاران نهادی انتظارات منفی نسبت به بازار یا چشم انداز شرکت داشته باشند، فروش متمرکز آنها ممکن است باعث کاهش شدید قیمت سهام شود. بنابراین، هنگام تجزیه و تحلیل نسبت سهام نهادی، لازم است سایر عوامل مانند مبانی شرکت، چشم اندازهای صنعت، احساسات بازار و رفتار تاریخی سرمایه گذاران نهادی به طور جامع در نظر گرفته شود. علاوه بر این، انواع مختلف سرمایه گذاران نهادی (مانند مؤسسات سرمایه گذاری بلندمدت و مؤسسات سوداگرانه کوتاه مدت) ممکن است تفاوت های زیادی در رفتار و انگیزه های خرید و فروش داشته باشند که باید در ترکیب با شرایط خاص مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند.