میانگین نسبت سهامداری سهامداران شاخص مهمی برای تحلیل توزیع و تمرکز سهام است. هرچه این نسبت بالاتر باشد، هر سهامدار به طور متوسط سهام بیشتری در اختیار دارد و سهام نسبتاً متمرکز است. به طور کلی، سهام با تمرکز بالای سهام اغلب ویژگی‌های زیر را نشان می‌دهند:

1. نقدینگی پایین: از آنجا که سهام در دست افراد کمی قرار دارد، تعداد سهام موجود برای معامله در بازار نسبتاً کم است، که ممکن است منجر به فعالیت معاملاتی پایین و نوسانات شدید قیمت سهام شود.
2. کنترل آسان: تمرکز سهام ممکن است کنترل روند قیمت سهام و حتی دستکاری آن را برای چند سهامدار عمده یا سرمایه گذاران نهادی آسان تر کند.
3. پتانسیل صعودی: هنگامی که بازار انتظار صعودی ثابتی را برای سهام ایجاد می کند، سهام متمرکز ممکن است باعث شود قیمت سهام سریعتر افزایش یابد، زیرا تعداد سهامی که می توان در بازار فروخت محدود است.

برعکس، اگر میانگین نسبت سهامداری سهامداران پایین باشد، به این معنی است که سهام پراکنده است، شرکت کنندگان زیادی در بازار وجود دارند، نقدینگی سهام نسبتاً خوب است، اما ممکن است ثبات قیمت سهام پایین باشد. بنابراین، تجزیه و تحلیل میانگین نسبت سهامداری سهامداران باید با عوامل دیگر، مانند اصول بنیادی شرکت، احساسات بازار و غیره، برای قضاوت جامع ترکیب شود.