این عامل شکل بهبود یافته ای از معکوس نسبت قیمت به درآمد (PE) است. با معرفی ارزش بازار دارایی های خالص عملیاتی و سود ناخالص، به طور موثر اثر اهرم شرکت، دارایی های غیرعملیاتی و هزینه های قابل کنترل را حذف می کند. به طور خاص:

1. ارزش بازار خالص دارایی های عملیاتی: استفاده از "ارزش بازار + بدهی های مالی - دارایی های مالی" به جای ارزش بازار سنتی می تواند به طور دقیق تری ارزش بازار دارایی های اصلی عملیاتی شرکت را نشان دهد. بدهی های مالی نشان دهنده بدهی هایی است که شرکت به دلیل فعالیت های تامین مالی متحمل می شود و دارایی های مالی نشان دهنده سرمایه گذاری های مالی متعلق به شرکت است. هر دو نامربوط به فعالیت های اصلی عملیاتی هستند و بنابراین باید حذف شوند.

2. سود ناخالص TTM: استفاده از سود ناخالص به جای سود خالص، سود ناخالص به طور مستقیم تری سودآوری کسب و کار اصلی شرکت را منعکس می کند، از خطر دستکاری سود ناشی از فروش، مدیریت، تحقیق و توسعه و سایر هزینه ها جلوگیری می کند و همچنین باعث می شود درآمدها قابل مقایسه تر شوند. روش محاسبه TTM می تواند نوسانات تک فصلی را هموار کرده و سودآوری واقعی شرکت را بهتر منعکس کند.

این عامل می تواند به طور دقیق تری ارزش ذاتی یک شرکت را به دست آورد و می تواند برای مقایسه شرکت ها با نسبت های اهرمی مختلف و نسبت های مختلف دارایی های غیرعملیاتی بهتر استفاده شود، در نتیجه اثربخشی انتخاب سهام ارزشی را بهبود می بخشد.