پوشش تحلیلگر معیاری است برای سنجش توجه بازار و شفافیت اطلاعات در مورد سهام خاص. پوشش بالا ممکن است به این معنی باشد که بازار اطلاعات کافی در مورد سهام دارد، اما ممکن است به معنای توجه بیش از حد و خطرات احتمالی گرم شدن بیش از حد در کوتاه مدت نیز باشد. پوشش پایین ممکن است به این معنی باشد که بازار توجه کمتری نشان می دهد، اما ممکن است خطرات عدم تقارن اطلاعاتی نیز وجود داشته باشد. این شاخص را می توان از جنبه های زیر تفسیر کرد:

• شفافیت اطلاعات: پوشش بالا معمولاً به این معنی است که اطلاعات شرکت شفاف تر است زیرا تحلیلگران بیشتری شرکت را ردیابی و تحقیق می کنند و خطر عدم تقارن اطلاعاتی را کاهش می دهند. با این حال، این امر ممکن است منجر به واکنش بیش از حد بازار به اطلاعات شرکت شود.

• توجه بازار: سهام با پوشش بالا اغلب مورد توجه بازار هستند و به راحتی تحت تأثیر احساسات بازار قرار می گیرند. این ممکن است منجر به افزایش نوسانات قیمت سهام شود.

• فعالیت معاملاتی: پوشش تحلیلگر ممکن است با فعالیت معاملاتی سهام مرتبط باشد و سهام با پوشش بالا معمولاً به طور فعالانه تری معامله می شوند.

• کارایی قیمت گذاری: برخی مطالعات نشان داده اند که سهام با پوشش تحلیلگر بالا ممکن است قیمت گذاری کارآمدتری داشته باشند، اما ممکن است بیشتر در معرض سفته بازی های کوتاه مدت قرار گیرند.

• استراتژی سرمایه گذاری: پوشش تحلیلگر می تواند برای ایجاد استراتژی های سرمایه گذاری کمی استفاده شود، به عنوان مثال، برای یافتن فرصت های آلفا در سهام با عدم قطعیت اطلاعاتی بالا و پوشش تحلیلگر پایین، یا برای یافتن فرصت های فروش استقراضی در سهام با پوشش تحلیلگر بالا و خوش بینی بیش از حد. سرمایه گذاران می توانند عوامل دیگر را با هم ترکیب کرده و از طریق تجزیه و تحلیل جامع، تصمیمات سرمایه گذاری آگاهانه تری بگیرند.

لازم به ذکر است که هر چه پوشش تحلیلگر بالاتر باشد، بهتر نیست. پوشش بیش از حد ممکن است به این معنی باشد که بازار بیش از حد متمرکز است و خطر حباب وجود دارد. سرمایه گذاران باید سایر شاخص های بنیادی و فنی را برای تجزیه و تحلیل جامع ارزش سهام ترکیب کنند.