این عامل بر اساس تحقیقات تجربی است و نشان داده شده است که تغییرات موجودی می تواند منعکس کننده تغییرات تقاضای کوتاه مدت و سودآوری آتی شرکت باشد. افزایش موجودی ممکن است نشان دهنده کاهش سودآوری آتی شرکت یا کند شدن تقاضا باشد. برعکس، کاهش موجودی ممکن است نشان دهنده افزایش سودآوری آتی یا بازگشت تقاضا باشد. بنابراین، این عامل اغلب برای ثبت تجدید نظر بازار در انتظارات سود آتی شرکت استفاده می شود و ممکن است به عنوان سیگنالی برای استراتژی معکوس عمل کند. لازم به ذکر است که استراتژی های مدیریت موجودی در بین صنایع و شرکت ها بسیار متفاوت است و هنگام استفاده از این عامل، باید ویژگی های صنعت و شرکت را در نظر گرفت.