این شاخص با محاسبه نسبت کل بدهی ها به ارزش خالص دارایی های مشهود، میزان استفاده یک شرکت از بدهی برای فعالیت را اندازه گیری می کند. ارزش خالص دارایی های مشهود، دارایی هایی با نقدینگی ضعیف و ارزش های بالقوه متورم شده را حذف می کند و این نسبت را بازتاب دهنده واقعی تر توانایی بازپرداخت بدهی و ریسک مالی شرکت می سازد. در میان آنها:

• :

  به کل مبلغ بدهی ها در ترازنامه شرکت اشاره دارد، از جمله بدهی های کوتاه مدت و بدهی های بلند مدت. این نشان دهنده کل بدهی است که شرکت باید بازپرداخت کند و عامل مهمی در ارزیابی ریسک مالی شرکت است.

• :

  به حقوق صاحبان سهام قابل انتساب به سهامداران شرکت اصلی پس از کسر دارایی های غیر نقد یا نامشخص مانند دارایی های نامشهود، هزینه های توسعه، سرقفلی، هزینه های تعویق شده بلند مدت و دارایی های مالیات معوق اشاره دارد. این امر بهتر منعکس کننده سرمایه سهام است که در واقع می تواند برای بازپرداخت بدهی توسط شرکت استفاده شود، و عواملی که ممکن است ارزش واقعی شرکت را بیش از حد تخمین بزنند را حذف می کند.

• :

  به بخشی از حقوق صاحبان سهام در ترازنامه شرکت اشاره دارد که متعلق به سهامداران شرکت مادر است و نشان دهنده منافع باقیمانده سهامداران در دارایی های شرکت است.

• :

  به دارایی هایی اشاره دارد که متعلق به یک بنگاه است اما شکل فیزیکی ندارد، مانند حق اختراع، علائم تجاری و غیره. ارزیابی ارزش آن ممکن است ذهنی باشد.

• :

  به هزینه های متحمل شده توسط یک بنگاه در توسعه محصولات یا فناوری های جدید اشاره دارد. قبل از اینکه به یک دارایی تبدیل شود، ارزش آن درجه ای از عدم قطعیت دارد.

• :

  به بخشی از پرداختی اطلاق می شود که یک بنگاه هنگام خرید سایر بنگاه ها انجام می دهد که از ارزش منصفانه دارایی های خالص بنگاه اکتسابی بیشتر است. ارزیابی ارزش آن تا حدی ذهنی و نامشخص است.

• :

  به هزینه هایی اشاره دارد که قبلاً رخ داده است اما دوره استهلاک آن بیش از یک سال است، مانند هزینه های بازسازی. ارزش آن ممکن است با گذشت زمان کاهش یابد.

• :

  به دارایی هایی اشاره دارد که می توان از آنها برای جبران مالیات بر درآمد آتی به دلیل تفاوت های موقت قابل کسر استفاده کرد، و ارزش آن به سودآوری آینده شرکت بستگی دارد.