Nisbah untung kasar kepada untung bersih, juga dikenali sebagai nisbah untung kasar kepada untung bersih, adalah ukuran kecekapan penukaran syarikat daripada untung kasar kepada untung bersih akhir. Semakin tinggi nisbah, semakin tinggi keuntungan syarikat setelah menolak perbelanjaan tempoh (seperti perbelanjaan jualan, perbelanjaan pentadbiran, perbelanjaan penyelidikan dan pembangunan, dll.) dan cukai, yang mencerminkan kualiti keuntungan yang baik dan keupayaan kawalan kos syarikat. Nisbah untung kasar kepada untung bersih yang lebih tinggi sering menunjukkan potensi syarikat untuk pertumbuhan keuntungan masa depan, kerana ini bermakna syarikat mempunyai keupayaan untuk mengekalkan lebih banyak keuntungan di luar perbelanjaan dan cukai. Pada masa yang sama, nisbah ini juga mendedahkan kecekapan kawalan kos dan perancangan cukai syarikat dalam proses operasi, oleh itu ia mempunyai nilai rujukan dalam analisis kuantitatif asas. Perlu diingat bahawa nisbah ini dipengaruhi oleh ciri-ciri industri, model perniagaan dan dasar perakaunan, dan harus digunakan dengan berhati-hati apabila membuat perbandingan merentasi industri.