نوسان پذیری سود
factor.formula
مدل خودرگرسیون مرتبه اول بازده سالانه:
نوسان پذیری سود:
در اینجا:
- :
معیار سود سالانه برای شرکت j در سال t، معمولاً سود هر سهم (EPS) یا سود خالص، اما سایر معیارهای سودآوری نیز ممکن است استفاده شوند. انتخاب بستگی به نیازهای استراتژی و در دسترس بودن داده ها دارد.
- :
مقدار ثابت در مدل خودرگرسیون مرتبه اول شرکت j، نشان دهنده سطح بازده معیار بدون تأثیر بازده دوره قبل است.
- :
ضریب خودرگرسیون مرتبه اول شرکت j نشان دهنده میزان تأثیر سود سال گذشته بر سود سال جاری است. این ضریب منعکس کننده پایداری سود است. هرچه مقدار آن بیشتر باشد، همبستگی خودکار سود قوی تر است.
- :
باقیمانده (یا جمله خطا) مدل سود برای شرکت j در سال t، نشان دهنده بخشی از نوسان سود است که مدل در توضیح آن ناتوان است و منعکس کننده تصادفی بودن سود است.
- :
مقدار تخمینی واریانس باقیمانده مدل خودرگرسیون مرتبه اول شرکت j، نشان دهنده میزان نوسان جمله خطا است. این معیار، درجه پراکندگی جمله خطا را اندازه گیری می کند.
- :
تخمین انحراف معیار باقیماندههای مدل خودرگرسیون مرتبه اول برای شرکت j، جذر واریانس باقیمانده است که مستقیماً نوسان توضیح داده نشده توسط مدل پیشبینی سود را منعکس میکند. این معیار نهایی نوسان پذیری سود است.
factor.explanation
هرچه مقدار عامل نوسان پذیری سود کمتر باشد، نوسان سودهای تاریخی شرکت کمتر، قابلیت پیش بینی سود بیشتر و عملکرد عملیاتی پایدارتر است. برعکس، هرچه مقدار آن بیشتر باشد، نوسان سود شرکت بیشتر، قابلیت پیش بینی سود کمتر و عملکرد عملیاتی ناپایدارتر است. از این عامل می توان برای غربالگری شرکت هایی با عملکرد عملیاتی پایدار و کیفیت سود بالا استفاده کرد. در استراتژی های سرمایه گذاری کمی، می توانید یک پورتفوی خرید-فروش ایجاد کنید، در شرکت های با نوسان کم خرید و در شرکت های با نوسان زیاد فروش بگیرید. لازم به ذکر است که این عامل بر اساس داده های تاریخی محاسبه می شود و نوسان سودهای آتی ممکن است با شرایط تاریخی متفاوت باشد. همچنین، شاخص های مختلف سود (سود هر سهم، سود خالص و غیره) ممکن است منجر به مقادیر اندکی متفاوت عامل شود.