نرخ رشد سالانه سرمایه در گردش
factor.formula
نرخ رشد سالانه سرمایه در گردش:
در این میان، سرمایه در گردش (WC) تقریباً برابر است با:
معنی هر پارامتر در فرمول به شرح زیر است:
- :
سرمایه در گردش برای آخرین دوره گزارش دهی (دوره t).
- :
سرمایه در گردش در مدت مشابه سال قبل (دوره t-1).
- :
کل دارایی های جاری، شامل اما نه محدود به: وجه نقد و معادل وجه نقد، دارایی های مالی معاملاتی، حساب های دریافتنی، تامین مالی دریافتنی، پیش پرداخت ها، سایر حساب های دریافتنی، موجودی کالا و غیره.
- :
وجوه نقد شامل وجه نقد، سپرده های بانکی و سایر سرمایه گذاری های کوتاه مدت با نقدشوندگی بالا که دارای سررسید کوتاه مدت بوده، به راحتی به وجه نقد تبدیل می شوند و ریسک تغییرات ارزش پایینی دارند.
- :
کل مبلغ بدهی های جاری شامل وام های کوتاه مدت، حساب های پرداختنی، پیش دریافت ها، حقوق پرداختی کارکنان، مالیات های پرداختی و بدهی های غیرجاری سررسید شده در طی یک سال.
- :
اسناد پرداختنی، برات های تجاری صادر شده و پذیرفته شده توسط شرکت ها در فعالیت های تجاری مانند خرید مواد اولیه، کالا یا دریافت خدمات می باشد که شامل برات های قبول شده توسط بانک و برات های قبول شده تجاری می باشد.
- :
بدهی های غیرجاری سررسید شده در طی یک سال، به بدهی های غیرجاری با تاریخ سررسید در طی یک سال یا یک چرخه عملیاتی (هر کدام طولانی تر باشد) مانند وام های بلند مدت سررسید شده در طی یک سال و اوراق قرضه پرداختی سررسید شده در طی یک سال اشاره دارد.
- :
تابع قدر مطلق برای اطمینان از مثبت بودن مخرج و جلوگیری از تقسیم بر صفر استفاده می شود.
factor.explanation
نرخ رشد سالانه سرمایه در گردش یک شاخص مهم برای اندازه گیری تغییرات در کارایی عملیاتی و نقدینگی یک شرکت است. یک مقدار مثبت ممکن است نشان دهنده افزایش سرمایه گذاری شرکت در دارایی های عملیاتی باشد، اما ممکن است فشار نقدینگی را نیز به همراه داشته باشد. یک مقدار منفی ممکن است نشان دهنده بهبود در کارایی عملیاتی شرکت و آزاد شدن نقدینگی باشد. این شاخص باید به طور جامع در ترکیب با مدل کسب و کار، ویژگی های صنعت و محیط اقتصاد کلان شرکت تجزیه و تحلیل شود. هنگام انجام تجزیه و تحلیل کمی، می توان آن را با سایر شاخص های مالی (مانند گردش موجودی کالا، گردش حساب های دریافتنی، نسبت جاری و غیره) ترکیب کرد تا سلامت مالی شرکت را به طور جامع تری ارزیابی کرد. علاوه بر این، هنگام ساخت یک مدل چند عاملی، عامل معمولاً به طور مناسب ارزشگذاری و استاندارد میشود تا استحکام و اثربخشی مدل بهبود یابد.