نرخ رشد فصلی کل دارایی ها، تغییرات کل دارایی های شرکت را در آخرین فصل نشان می دهد و شاخص مهمی برای سنجش توانایی های توسعه کوتاه مدت و شرایط عملیاتی شرکت است. به طور کلی، شرکت هایی که به سرعت در کوتاه مدت رشد می کنند ممکن است توجه سرمایه گذاران را به خود جلب کرده و منجر به افزایش قیمت سهام شوند. با این حال، در بلندمدت، شرکت های بیش از حد گسترش یافته ممکن است با فشارهای ناشی از ریسک های عملیاتی و کاهش بازده روبرو شوند. مطالعات تجربی نشان داده است که رشد بلندمدت (به عنوان مثال، پنج ساله) دارایی ها با بازده سهام آتی همبستگی منفی دارد، که ممکن است به دلیل این باشد که شرکت هایی که در بلندمدت توسعه می یابند ممکن است با مشکلاتی مانند افزایش مشکلات مدیریتی و کاهش راندمان استفاده از منابع مواجه شوند. نرخ رشد دارایی های کوتاه مدت (فصلی یا سالانه) ممکن است با بازده آتی همبستگی مثبت داشته باشد، که ممکن است به دلیل پیگیری بازار برای رشد عملکرد کوتاه مدت باشد. بنابراین، در استراتژی های سرمایه گذاری کمی، این عامل باید در ترکیب با سایر عوامل استفاده شود و باید در ترکیب با محیط خاص بازار و اصول اساسی شرکت تجزیه و تحلیل شود. در عین حال، وزن عامل باید به طور پویا با توجه به دوره نگهداری استراتژی تنظیم شود.