این عامل نشان دهنده نرخ انبساط ارزش دفتری یک شرکت در یک فصل است. نرخ رشد ارزش دفتری تک فصلی بالاتر معمولاً نشان می دهد که شرکت در کوتاه مدت به نتایج عملیاتی بهتری دست یافته و قادر است به طور موثر از دارایی های خود برای ایجاد ارزش استفاده کند که منجر به افزایش حقوق صاحبان سهام می شود. با این حال، سرمایه گذاران باید توجه داشته باشند که نرخ های رشد بالا در کوتاه مدت ممکن است همیشه پایدار نباشند و ممکن است تحت تأثیر عواملی مانند روش های حسابداری و تجدید ارزیابی دارایی ها قرار گیرند. علاوه بر این، رابطه بین این عامل و درآمدهای آتی ممکن است در بازه های زمانی مختلف متفاوت باشد. در بازار سهام A چین، مطالعات تجربی نشان داده است که وقتی بازه آماری طولانی تر است (مانند پنج سال)، این عامل همبستگی منفی با درآمدهای آتی دارد، که ممکن است نشان دهنده انتظارات بیش از حد خوشبینانه بازار برای رشد بلندمدت یا نگرانی در مورد پایداری رشد باشد. هنگامی که بازه آماری فصلی یا سالانه است، این عامل همبستگی مثبت با درآمدهای آتی دارد، که نشان می دهد رشد کوتاه مدت ممکن است به عنوان یک سیگنال مثبت توسط بازار تلقی شود. بنابراین، هنگام استفاده از این عامل، لازم است تجزیه و تحلیل جامعی در ترکیب با سایر شاخص های مالی و محیط بازار انجام شود.