نسبت بدهی بلندمدت به کل دارایی‌ها، شاخص مهمی برای سنجش ساختار سرمایه و ریسک مالی یک شرکت است. هرچه این نسبت پایین‌تر باشد، شرکت بیشتر به منابع مالی خود یا عملیات بدهی‌های کوتاه‌مدت متکی است، فشار کمتری برای بازپرداخت بدهی‌های بلندمدت دارد و ریسک مالی آن کمتر است. هرچه این نسبت بالاتر باشد، شرکت بیشتر به تأمین مالی از طریق بدهی‌های بلندمدت متکی است، اهرم مالی آن بیشتر است، آزمون بیشتری در توانایی بازپرداخت بدهی‌های بلندمدت خود با آن مواجه است و ریسک مالی آن بالاتر است. از این شاخص می‌توان برای ارزیابی ثبات مالی بلندمدت شرکت و مقایسه آن با سایر شرکت‌های هم‌صنعت برای تعیین وضعیت مالی نسبی آن در صنعت استفاده کرد. سرمایه‌گذاران باید این شاخص را در ترکیب با عواملی مانند صنعتی که شرکت در آن واقع شده و چرخه عملیاتی تحلیل کنند و نباید بر اساس یک شاخص واحد در مورد مزایا و معایب یک شرکت قضاوت کنند.