نسبت جریان نقد عملیاتی به متوسط بدهی های جاری
factor.formula
نسبت جریان نقد عملیاتی به متوسط بدهی های جاری:
متوسط بدهی های جاری:
در این فرمول:
- :
جریان خالص نقد حاصل از فعالیت های عملیاتی برای 12 ماه گذشته (دوازده ماه گذشته). این شاخص نشان دهنده جریان نقدی واقعی است که از کسب و کار اصلی شرکت در سال گذشته ایجاد شده است و یک شاخص مهم برای سنجش کیفیت عملکرد و سودآوری شرکت است.
- :
متوسط بدهی های جاری نشان دهنده میانگین سطح بدهی های کوتاه مدت یک شرکت در طول دوره گزارشگری است. این مقدار با میانگین گیری بدهی های جاری در ابتدا و انتهای دوره محاسبه می شود و می تواند فشار بدهی کوتاه مدت یک شرکت را در طول دوره گزارشگری دقیق تر منعکس کند.
- :
بدهی های جاری ابتدای دوره به کل مبلغ بدهی هایی اطلاق می شود که یک شرکت باید در یک چرخه حسابداری (معمولاً یک سال یا یک فصل) در ابتدای دوره گزارشگری (معمولاً ابتدای سال یا ابتدای فصل) بازپرداخت کند. این شامل حساب های پرداختنی، اسناد پرداختنی، وام های کوتاه مدت و غیره است.
- :
بدهی های جاری پایان دوره به کل مبلغ بدهی هایی اطلاق می شود که یک شرکت باید در یک چرخه حسابداری در پایان دوره گزارشگری (معمولاً پایان سال یا پایان فصل) بازپرداخت کند، از جمله حساب های پرداختنی، اسناد پرداختنی، وام های کوتاه مدت و غیره.
factor.explanation
نسبت جریان نقد عملیاتی به متوسط بدهی های جاری، شاخص مهمی برای سنجش توانایی بازپرداخت بدهی های کوتاه مدت یک شرکت است. هرچه این نسبت بالاتر باشد، جریان نقدی بیشتری از فعالیت های عملیاتی شرکت حاصل می شود، توانایی بازپرداخت بدهی های آن نسبت به بدهی های کوتاه مدت قوی تر است و ریسک مالی آن کمتر است. برعکس، نسبت پایین ممکن است نشان دهد که شرکت فشار بیشتری برای بازپرداخت بدهی های کوتاه مدت دارد و وضعیت مالی آن ممکن است به طور بالقوه پرخطر باشد. این شاخص می تواند به سرمایه گذاران کمک کند تا سلامت مالی و کارایی عملیاتی یک شرکت را ارزیابی کرده و تجزیه و تحلیل مقایسه ای با سایر شرکت های فعال در همان صنعت انجام دهند. این نسبت به ویژه برای شرکت هایی که برای حفظ عملیات خود به بدهی های کوتاه مدت متکی هستند، اهمیت دارد، زیرا می تواند به طور موثر توانایی بازپرداخت بدهی و ریسک های عملیاتی شرکت را ارزیابی کند.