نسبت وجه نقد سریع، توانایی یک شرکت برای بازپرداخت بدهی‌های جاری خود را مستقیماً با وجه نقد و معادل‌های آن، بدون تکیه بر فروش یا تحقق سایر دارایی‌ها، نشان می‌دهد. نسبت وجه نقد سریع بالاتر معمولاً نشان می‌دهد که شرکت توانایی بازپرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت قوی‌تر و ریسک نقدینگی کمتری دارد. سرمایه‌گذاران و اعتباردهندگان معمولاً برای ارزیابی سلامت مالی شرکت در کوتاه‌مدت به این نسبت توجه می‌کنند. این نسبت به‌ویژه برای ارزیابی توانایی بازپرداخت بدهی شرکت‌هایی که دارایی‌های جاری آن‌ها به راحتی مستهلک می‌شوند یا به سختی می‌توان آنها را به سرعت به وجه نقد تبدیل کرد، مانند شرکت‌هایی با سهم زیادی از موجودی کالا، مناسب است. هرچه نسبت بالاتر باشد، توانایی بازپرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت شرکت قوی‌تر و ریسک مالی کمتر است، اما نسبت بیش از حد بالا ممکن است به این معنی باشد که شرکت نتوانسته است از وجه نقد برای سرمایه‌گذاری یا توسعه به طور کامل استفاده کند و در نتیجه بازده سرمایه کمتری داشته باشد. بنابراین، هنگام ارزیابی این نسبت، لازم است میانگین صنعت و ویژگی‌های عملیاتی خود شرکت نیز در نظر گرفته شود.