هرچه نسبت شدت تحقیق و توسعه به ارزش بازار بالاتر باشد، سرمایه‌گذاری تحقیق و توسعه شرکت نسبت به ارزش بازار آن بیشتر است، که عموماً به عنوان بازتابی از اعتماد شرکت به پتانسیل رشد آتی آن در نظر گرفته می‌شود. با این حال، سرمایه گذاری بالای تحقیق و توسعه لزوماً به طور مستقیم به بازده بالا منجر نمی شود، بنابراین این عامل باید در ترکیب با عوامل دیگر مورد توجه قرار گیرد. علاوه بر این، این عامل ممکن است بین صنایع مختلف تفاوت های قابل توجهی داشته باشد. به عنوان مثال، صنعت فناوری معمولاً سرمایه گذاری تحقیق و توسعه بالاتری دارد، بنابراین هنگام استفاده از این عامل، لازم است ویژگی های صنعت برای استانداردسازی یا تجزیه و تحلیل گروهی در نظر گرفته شود. اگر داده های هزینه تحقیق و توسعه پراکنده یا غیرقابل اعتماد باشد، می توانید جایگزینی آن با هزینه های مدیریتی را در نظر بگیرید، اما باید توجه داشت که هزینه های مدیریتی از نظر ماهیت با هزینه های تحقیق و توسعه متفاوت هستند و جایگزینی ممکن است اثربخشی عامل را کاهش دهد. این عامل عمدتاً جنبه ورودی شرکت را منعکس می کند و می تواند در ترکیب با عواملی که جنبه خروجی شرکت را منعکس می کنند برای تجزیه و تحلیل جامع استفاده شود. مطالعات تجربی نشان داده است که بین نسبت شدت تحقیق و توسعه به ارزش بازار و بازده اضافی سهام همبستگی مثبت خاصی وجود دارد. این عامل می تواند به عنوان مرجعی برای استراتژی های انتخاب سهام استفاده شود.