Bu faktör, bir şirketin öz sermaye yapısının konsantrasyon veya dağılım derecesini, en iyi on hissedarın hissedarlık oranlarının standart sapmasını hesaplayarak ölçer. Genel olarak konuşmak gerekirse, en iyi on hissedarın hissedarlık oranlarının standart sapması ne kadar yüksek olursa, öz sermaye o kadar dağılır ve bunun tersi de geçerlidir. Öz sermaye konsantrasyonu yüksek olan hisse senetleri için teoride iki piyasa görüşü vardır: biri, öz sermaye konsantrasyonunun, azınlıktaki hissedarlar tarafından hisse senetlerinin manipülasyonuna yol açabileceği ve potansiyel riskler oluşturduğudur; diğer görüş ise, öz sermaye konsantrasyonunun hissedarların şirketin gelecekteki gelişimine daha fazla güvendiği ve daha yüksek yukarı yönlü momentum getirebileceği yönündedir. Bu nedenle, bu faktörün kullanımı, piyasa ortamı ve şirketin temelleri gibi çoklu faktörlerle birlikte kapsamlı bir şekilde değerlendirilmelidir ve mutlak tek yönlü bir gösterge değildir. Bazı piyasa görüşlerinde, bu faktör olumlu bir faktördür; bu, daha yüksek bir değerin (yani, daha yüksek bir dağılımın) sonraki göreceli getirilerde bir artışa işaret edebileceği anlamına gelir, ancak gerçek etki piyasa ortamına ve bireysel hisse senetlerinin temellerine bağlı olarak değişecektir.