در فرمول:

• :

  نشان دهنده مقدار عامل مومنتوم وزنی رابطه مشتری چند لایه مشتری هدف $i$ است. این مقدار با جمع کردن بازده مومنتوم تمام مشتریان مشتری هدف $i$ (شامل مشتریان رابطه چند لایه) و وزن دهی آنها با وزن مرکزیت بینابینی لبه مربوطه بدست می آید.

• :

  نشان دهنده تعداد سطوح روابط مشتری در شبکه زنجیره تامین است. به عنوان مثال، $l=1$ نشان دهنده یک مشتری مستقیم است، $l=2$ نشان دهنده مشتریِ مشتری است، و به همین ترتیب، تا حداکثر تعداد سطوح از پیش تعیین شده $L$.

• :

  نشان دهنده گراف سطح $l$ام روابط مشتری در شبکه زنجیره تامین است. در اینجا $(m, n)$ به این معنی است که در سطح $l$ام روابط، مشتری $m$ تامین کننده مشتری $n$ است.

• :

  نشان دهنده مرکزیت بینابینی لبه مشتری $m$ و مشتری $n$ در شبکه زنجیره تامین است. این شاخص اندازه گیری می کند که چه تعداد مسیر از لبه متصل کننده مشتریان $m$ و $n$ در بین تمام کوتاهترین مسیرها عبور می کند. این شاخص را می توان به عنوان اهمیت اتصال بین مشتریان $m$ و $n$ در کل شبکه زنجیره تامین درک کرد.

• :

  نشان دهنده وزن نرمال شده مرکزیت بینابینی لبه بین مشتریان $m$ و $n$ است. این وزن با نرمال سازی مرکزیت بینابینی لبه بین تمام روابط مشتری در تمام سطوح شبکه زنجیره تامین بدست می آید. معنای اساسی آن مقایسه نسبی وزن های مرکزیت روابط مختلف مشتری است، تا بتوان تاثیر هر لبه در شبکه را دقیق تر اندازه گیری کرد. این وزن نقش کلیدی در محاسبه مومنتوم مشتری ایفا می کند که به روابط مهم تر در شبکه زنجیره تامین، وزن های بالاتری می دهد.

• :

  نشان دهنده بازده مشتری $n$ در ماه گذشته، به عنوان معیاری برای سیگنال مومنتوم است. مومنتوم در اینجا می تواند تغییر در قیمت سهام یا سایر شاخص های مرتبط باشد.