این عامل اثر مومنتوم را در داخل صنعت با بررسی میزان تراکنش و نرخ بازده سهام در صنعت اندازه گیری می کند. به طور خاص، ابتدا سهام در صنعت بر اساس نسبت مقدار تراکنش تجمعی در دوره زمانی گذشته (به عنوان مثال، 20 روز معاملاتی) به پیشروها و دنباله روها تقسیم می شوند. به طور کلی، سهامی که نسبت بالایی از مقدار تراکنش تجمعی دارند، پیشرو در نظر گرفته می شوند، که منعکس کننده توجه بازار به این سهام و ورود وجوه است. سپس، میانگین نرخ بازده سهام پیشرو و دنباله رو در همان دوره نگاه به عقب محاسبه می شود و تفاوت بین این دو برای به دست آوردن عامل تفاوت مومنتوم پیشروهای صنعت گرفته می شود. هرچه مقدار این عامل بیشتر باشد، نرخ بازده سهام پیشرو نسبت به سهام دنباله رو بیشتر است، بنابراین اثر مومنتوم را در داخل صنعت منعکس می کند. مطالعات تجربی نشان داده اند که سهام پیشرو معمولاً اثر مومنتوم مثبت نشان می دهند، در حالی که سهام دنباله رو ممکن است اثر معکوس نشان دهند، که ممکن است با عواملی مانند تعقیب نقاط داغ توسط وجوه بازار و سرعت انتشار اطلاعات مرتبط باشد. این عامل می تواند به عنوان مرجع مهمی برای شناسایی سهام قوی در صنعت و به دست آوردن اثر مومنتوم در داخل صنعت در استراتژی های انتخاب سهام کمی استفاده شود.