نسبت دارایی‌های بلندمدت به حقوق صاحبان سهام
factor.formula
نسبت دارایی‌های بلندمدت به حقوق صاحبان سهام = (کل دارایی‌ها - دارایی‌های جاری) / حقوق صاحبان سهام
این فرمول نسبت دارایی‌های بلندمدت یک شرکت به حقوق صاحبان سهام آن را محاسبه می کند و در زیر توضیح داده شده است:
- :
کل دارایی‌ها، شامل دارایی‌های جاری و غیرجاری، در پایان آخرین دوره گزارش‌دهی، نشان‌دهنده تمام منابع اقتصادی کنترل‌شده توسط شرکت است.
- :
کل دارایی‌های جاری در پایان آخرین دوره گزارش‌دهی، به دارایی‌هایی اطلاق می‌شود که می‌توانند در یک دوره عملیاتی عادی (معمولاً یک سال) به وجه نقد تبدیل یا مصرف شوند، مانند وجه نقد، سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت، حساب‌های دریافتنی، موجودی کالا و غیره.
- :
کل حقوق صاحبان سهام در پایان آخرین دوره گزارش‌دهی، نشان‌دهنده منافع باقیمانده‌ای است که صاحبان شرکت در دارایی‌های شرکت از آن برخوردار هستند، شامل سرمایه پرداخت‌شده، اندوخته‌های سرمایه، اندوخته‌های مازاد و سود انباشته. حقوق صاحبان سهام اساسی ترین سرمایه خود مالک شرکت است.
factor.explanation
نسبت حقوق صاحبان سهام به دارایی های بلند مدت، نشان دهنده میزان تخصیص سرمایه شرکت به دارایی های بلندمدت است. هرچه این نسبت بالاتر باشد، شرکت سرمایه بیشتری را در دارایی های بلندمدت با نقدشوندگی پایین سرمایه گذاری کرده است، نرخ گردش سرمایه کندتر است و ممکن است با خطر نقدینگی بیشتر و فشار مالی روبرو شود. برعکس، نسبت کمتر به این معنی است که سرمایه خود شرکت بیشتر در دارایی های کوتاه مدت با نقدینگی خوب یا وجوهی که می توان در هر زمان استفاده کرد، به کار گرفته شده است، سرمایه انعطاف پذیرتر است و توانایی مقاومت در برابر خطرات ممکن است قوی تر باشد. این شاخص اغلب برای اندازه گیری استحکام ساختار سرمایه شرکت و قابلیت های عملیاتی بلند مدت آن استفاده می شود و همچنین ممکن است به عنوان مرجعی برای قضاوت در مورد ریسک های مالی یک شرکت مورد استفاده قرار گیرد.