نسبت جاری شاخص مهمی برای سنجش توانایی بازپرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت یک شرکت است. این نسبت، توانایی یک شرکت در بازپرداخت بدهی‌های جاری خود با استفاده از دارایی‌های جاری را نشان می‌دهد. به طور کلی، هرچه نسبت جاری بالاتر باشد، توانایی بازپرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت شرکت قوی‌تر و ریسک مالی آن کمتر است. با این حال، نسبت جاری بیش از حد بالا ممکن است به این معنی باشد که کارایی استفاده از دارایی‌های جاری شرکت بالا نیست، مانند نقدینگی بیکار یا موجودی انبار بیش از حد. بنابراین، هنگام تجزیه و تحلیل نسبت جاری، لازم است یک ارزیابی جامع بر اساس میانگین صنعت و ویژگی‌های خود شرکت انجام شود. به طور کلی اعتقاد بر این است که نسبت جاری بین 1.5 تا 2 ایده آل است، اما ممکن است تفاوت های زیادی بین صنایع و شرکت های مختلف وجود داشته باشد. روند نسبت جاری نیز شایان توجه است. کاهش مداوم ممکن است نشان دهنده بدتر شدن توانایی بازپرداخت بدهی های شرکت باشد.