عامل صرف ریسک چولگی سیستماتیک
factor.formula
فرمول عامل صرف ریسک چولگی سیستماتیک:
در این فرمول:
- :
جمله باقیمانده پس از رگرسیون خطی بازده اضافی روزانه سهام i بر بازده اضافی روزانه بازار در K ماه گذشته است. این جمله باقیمانده نشان دهنده بخشی از بازده سهام i است که توسط بازده بازار قابل توضیح نیست، یعنی نوسان بازده منحصر به فرد برای سهام i.
- :
بازده اضافی روزانه بازار پس از مرکزیت میانگین در همان دوره است. روش محاسبه به این صورت است: $\epsilon_m = r_m - \bar{r_m}$ که در آن $r_m$ بازده اضافی روزانه بازار است و $\bar{r_m}$ میانگین بازده اضافی روزانه بازار در K ماه گذشته است. فرآیند مرکزیت تضمین می کند که نوسانات بازار حول میانگین می چرخند.
- :
طول دوره بازگشت به عقب بر حسب ماه است. مقادیر معمول K شامل 1، 6 و 12 است. برای اطمینان از استحکام نتایج محاسبه، حداقل 15 داده بازده روزانه معتبر در پنجره محاسبه مورد نیاز است.
- :
مقدار مورد انتظار یا عملگر میانگین نشان دهنده محاسبه میانگین داده های سری زمانی است. به عنوان مثال، E[$\epsilon_i \epsilon_m^2$] نشان دهنده میانگین حاصلضرب باقیمانده روزانه سهام i و مربع باقیمانده روزانه بازار در K ماه گذشته است.
factor.explanation
این عامل، ریسک چولگی سیستماتیک بازده سهام را نسبت به بازده بازار اندازه گیری می کند. منطق پشت آن این است که سرمایه گذاران به طور کلی از دارایی های دارای چولگی منفی، یعنی دارایی هایی با توزیع بازدهی چوله به چپ، بیزارند، زیرا چنین دارایی هایی ممکن است ریسک بالاتری از زیان را به همراه داشته باشند. بنابراین، سهامی که چولگی سیستماتیک پایینی دارند ممکن است به دلیل ریسک چولگی منفی کمتر، صرف بیشتری داشته باشند و در نتیجه بازده اضافی ایجاد کنند. اثر مومنتوم ارتباط نزدیکی با این ریسک چولگی سیستماتیک دارد. پرتفوی های مومنتوم با بازده مورد انتظار پایین تر، تمایل به داشتن چولگی منفی بالاتری دارند، که می تواند توضیح دهد چرا سهام با مومنتوم بالا معمولاً عملکرد بدتری نسبت به سهام با مومنتوم پایین دارند.