این نسبت نشان دهنده سهم بدهی های کل یک شرکت است که باید در کوتاه مدت (معمولاً ظرف یک سال) بازپرداخت شود. هر چه این نسبت بالاتر باشد، فشار بازپرداخت بدهی که شرکت در کوتاه مدت با آن مواجه است بیشتر است، وابستگی آن به منابع مالی کوتاه مدت بیشتر است و ریسک مالی آن بالاتر است. از این شاخص می توان برای ارزیابی توانایی بازپرداخت بدهی های کوتاه مدت و سطح ریسک مالی یک شرکت استفاده کرد و می توان آن را با سایر شاخص های توانایی بازپرداخت بدهی برای تجزیه و تحلیل ترکیب کرد.